Via muziek en videoclips belandde Nicolas Di Felice, nieuw artistiek directeur van Courrèges, in de modewereld. Met zijn aparte stijl – sensueel en rigoureus, radicaal en eloquent – laat hij deze zomer een warme noordenwind waaien door het Parijse modehuis.

Nog geen 18 was Di Felice, afkomstig uit Sambreville, toen hij in Brussel aankwam om zich bij La Cambre aan te sluiten. De volgende stap was Parijs, waar zijn carri&egrave;re vrijwel onmiddellijk een hoge vlucht nam. &ldquo;Ik kom altijd graag terug naar Belgi&euml;. De melancholie van de terrils en de troebele po&euml;zie van de landschappen hier hebben me ongetwijfeld be&iuml;nvloed. Ik heb er de min of meer bewuste impuls aan over gehouden om kleur te geven aan de wereld om me heen. Maar ook de vurigheid en de passie van het moment inspireren me, en daarvoor is Parijs een onuitputtelijke bron.&rdquo; De keuze voor La Cambre lag voor de hand voor Nicolas. &ldquo;Het was de school met de beste reputatie, de school waar het meest over werd gesproken, de school die in tijdschriften stond. Tony Delcampe (directeur van het modeatelier, red) geloofde in mij. Hij zag iets in mijn werk, ook al kwam ik helemaal niet uit een creatief milieu. Ik was 17 en had helemaal geen modeachtergrond. Hetzelfde overkwam mij een paar jaar later met de familie Pinault.&rdquo; Nicolas Di Felice leerde de knepen van het vak van Nicolas Ghesqui&egrave;re bij Balenciaga. Na zijn stage van vijf jaar werd hij verantwoordelijk voor de mantelpakjes. Daarna ging hij aan de slag bij Louis Vuitton, met een korte tussenperiode bij Dior onder Raf Simons. Voor de zomer van 2022 tekende hij zijn tweede collectie, en de volgende wintercollectie &ndash; die in maart in Parijs werd getoond &ndash; is al in productie. &ldquo;Een prachtige ervaring waarbij ik heel veel opsteek en ontdek.&rdquo;

Courrèges FW22 (31).jpg

Courrèges FW22 (36).jpg

Clair-obscur vs licht&nbsp;

Bij Courr&egrave;ges bestaat zijn team hoofdzakelijk uit afgestudeerden van de academie van Brussel en Antwerpen. &ldquo;Het is niet dat ik chauvinistisch ben, maar ze onderscheiden zich. Net als zij geloof ik vooral in actie.&rdquo; Nicolas kwam ongeveer op hetzelfde moment aan in Parijs als Glenn Martens, de Brugse artistiek directeur van Y/Project en Diesel, en ze ontdekten samen de Franse hoofdstad. &ldquo;We zaten in parken en gingen samen op verkenning. Ik werd verliefd op Parijs door de mensen die ik er ontmoette. Ik vind het nog altijd geweldig om &lsquo;s nacht door de straten te lopen, wanneer de stad een stuk rustiger en stiller is. Ik voel dan een soort veiligheid en urgentie tegelijk. Ik loop ook graag rond in Buttes-Chaumont-park. Van daaruit kun je heel Parijs zien, helemaal tot aan La D&eacute;fense. Je wordt er beschermd door de bomen, maar je raakt er ook doordrongen van een soort dualiteit. Het is net als bij het ontwerpen: ik wil mijn tijd nemen en tegelijk laat ik mij pushen door de deadlines. Mijn werk is een constructie van tegenstellingen. Ik vind het vooral een leuk idee dat deze plek, misschien wel de groenste en wildste van Parijs, gebouwd is op een voormalige vuilnisbelt. Die po&euml;tische dimensie raakt me. Er is trouwens een link met het decor van de laatste Courr&egrave;ges-show, waar een een grondlaag van geplette blikjes er van ver uitzag als diamanten: het idee om schoonheid te scheppen met elementen die niet in de eerste plaats bedoeld waren om mooi te zijn. Dat soort paradoxen ontroeren me, misschien omdat ze me doen denken aan de omgeving waarin ik ben opgegroeid. Ik ben ervan overtuigd dat schoonheid overal is.&rdquo; Schoonheid is vooral ook te vinden in zijn kantoor in het historische huis in de Rue Fran&ccedil;ois Iᵉʳ 40, gerenoveerd door de Belgische architect Bernard Dubois, boven de boetiek.&nbsp;

Radicaliteit en sensualiteit

&ldquo;Courr&egrave;ges is een merk dat dicht bij de Belgische stijl aanleunt. Het modehuis is het resultaat van de modevisie van een ontwerper, een cultuur. In Belgi&euml; wordt ons niet geleerd om zelfgenoegzaam te zijn, maar om onze stem te vinden. Ann Demeulemeester, Raf Simons of Walter Van Beirendonck zijn labels die hun stijl niet elk seizoen veranderen. Ik dacht vroeger dat Parijse mode veelzijdiger was, visueler. Maar Courr&egrave;ges is een levenswerk, het werk van een man. Ik vind dat mooi, het ontroert me. Hij was radicaal, eerlijk, hij ontwikkelde zijn eigen stijl. Toen ik deze functie aangeboden kreeg, moest alles opnieuw worden opgebouwd. De familie Pinault vertrouwde mij de sleutels van het huis toe, met de duidelijke missie om een nieuw verhaal te vertellen.&rdquo; Dat wederzijds vertrouwen blijkt stilistisch en commercieel rendabel te zijn. Sinds de aanstelling van Nicolas Di Felice heeft Courr&egrave;ges boetieks geopend, binnenkort onder meer ook in New York. &ldquo;We verkopen kleren en dat maakt me blij, want dat is tenslotte ons beroep. Celebs hebben als klant is leuk, maar je moet je kleding aan de mensen verkopen, ze moeten circuleren, een stukje cultuur worden. Het is stimulerend om te zien dat je creaties op straat worden gedragen door mensen van alle generaties. We zijn begonnen met een heel kleine structuur, een klein team, geen marketingstrategie en tot voor kort zelfs geen collectiedirecteur. We werken op instinct, met totale vrijheid. We doen veel zelf, intern, met vrienden. Ik leer enorm veel bij, continu. Dat is mijn drijfveer.&rdquo;

&nbsp;

Geschiedenis en nieuwe ontwikkelingen

De 38-jarige, die zich laat inspireren door de archieven van het modehuis zonder die te reproduceren, voelt zich naarmate de seizoenen verlopen steeds meer op zijn gemak bij het idee om meer persoonlijke elementen in te brengen. &ldquo;Ongelooflijk, het materiaal waar ik mee mag werken. Als je de vroege collecties van Courr&egrave;ges bestudeert, besef je hoe relevant ze waren, en nog altijd zijn. Het merk was al hypersexy en eigentijds in 1964: opengewerkte silhouetten, bijna fetisj, vanaf het allereerste begin. Maar de morfologie&euml;n zijn veranderd, dus vinden we een nieuw tijdperk uit voor het modehuis, met vernieuwende materialen. We streven eenvoud na zonder tralala, wat aansluit bij mijn persoonlijke smaak.&rdquo; Zijn Belgische bijdrage aan dit Parijse instituut? &ldquo;Ik vind mezelf terug in het creatieve proces van Courr&egrave;ges. Als de coupes eenvoudig zijn, kunnen ze maar beter ook rigoureus zijn. In minimalisme moet je precies zijn. Wat mij altijd gedreven heeft om te ontwerpen is romantiek. En romantiek is Belgisch.&rdquo;

Leer Nicolas Di Felice kennen, de nieuwe artistiek directeur van Courrègues

Recommended posts for you

Mode

Juwelen, beauty of food: last minute inspiratie voor Moederdag

Food

Het delicate proces van het creëren van vintage champagne

HOMMES

De best geklede mannen op het Met Gala 2024

Mode

Met Gala 2024: de mooiste looks van de rode loper op een rij

HOMMES

Op het Met Gala 2024 komt één duidelijke trend naar voren: snorren komen terug

Mode

Is Zendaya in deze look van Maison Margiela by John Galliano de winnares van het Met Gala?

HOMMES

Belgisch acteur Eliyha Altena staat op de cover van de nieuwe L'OFFICIEL Hommes issue

Art & Culture

Hoe loopt het af tussen Teri en Donny in "Baby Reindeer"?